gözümün önünde inliyor sevgilerim
hasta yüreğim demir atmış ıssızlığına yalnızlıklarımın
kendimi çekip çıkaramaz olmuşum en koyusundan hüzünlerin
rengi kalmamış çoktandır hayatın
siyah beyaz bir olmuş...
beyazı siyah kirletmiş düşlerimde
onsuzluğu kokladığım atletini saklıyorum hala
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
