Yasası Yok İnan Anneliğin

gözümün önünde inliyor sevgilerim
hasta yüreğim demir atmış ıssızlığına yalnızlıklarımın
kendimi çekip çıkaramaz olmuşum en koyusundan hüzünlerin
rengi kalmamış çoktandır hayatın
siyah beyaz bir olmuş...
beyazı siyah kirletmiş düşlerimde
onsuzluğu kokladığım atletini saklıyorum hala
çocuk yüreğine akan gözyaşları acıtıyor daha bir içimi
ne zor yokluğunu sarıp sarmalayıp uyumak bir bilsen küçüğüm
ne zor...
anne diyen her duyumda senin sesinin tınısı kulaklarımda
her köşeden çıkıp gelecek gibisin
bir o kadar da uzak oysa...
evladını ipotek etmiş ana yüreğim...
yarısı benim değil ellerininin sanki...
sanki bir gün benden çekip gideceksin gibi böceğim
sanki bir gün bana senden sadece sensizliği bırakacak gibisin...
gerilerde ne olur nasıl yeterim bilmem
bunca yaşamışlığım,bunca katlanmışlığım yokluğuna mıydı ki sence?
sence dayanır mı bu ezik, bu çökük yorgun yüreğim dahasına artık kederlerinin?
azad günüm gelmedi mi sence sana?
yasası yok inan anneliğin...
tasası çok....
içimde ki yitikliğimin hiç hesabı yok inan...
anayım ben yarısı taş olmuş nasır tutmuş yüreğimin...
yarısı gözyaşımla ıslanmış yaş olmuş büsbütün
neleri sığdırmışım senli hayallerime bir bilsen...
neleri gömmüşüm ta diplerimde seni düşünürken
kimleri koyvermişim öfkelerimde senin için
oysa neler geçerken kinimin süzgecinden...? ? ?
sen gülüşüne sevdalı olduğum
sen canına kurban olduğum
sen...sen... sen...
sensiz inan ben değilim ben....

Çiğdem SELÇUK
14/03/2007 Edirne Saat 00; 26