Yaşasaydın Bilirdin Şiiri - Zafer Çon

Yaşasaydın bilirdin tomurcuk olup çiçeğe duramamayı,
Kimsenin dünyasına meyve olup girememeyi,
Kışlar vardır soğuk ve çetin,
Nefes verirsin ama alamazsın bir daha,
Yaşasaydın bilirdin, yaşayıp nefes alamamayı…

Bakma benim gözlerime düşersin pişmanlıklara,
O kadar derinim ki, yankılarım bundan,
Dehlizlerimde bin bir ah gizli gecelerimin,
Yaşasaydın bilirdin kendi içinde kaybolmayı…

Nasılsınızlar la başlayan yalanlarda…
Kulaklar dinlemez insanı gözlerime baksan da
Hı hılarla ikna eden bir maske taksanda
Yaşasaydın bilirdin yürekte yanıt bulamamayı

İki kere ikinin ne ettiği önemli değildir,
Bilmelisin değerin sende var ya da kaybolduğunu
M. Kemallerde senden geçti, Öcalanlarda…
Görseydin bilirdin yaptığının ne kadar önemli olduğunu