Yaşarsın Çünkü... Şiiri - Serhat Sümer

Bütün sesler susar
Kendini görürsün kalabalıklar içinde, tek başına.
Zaman bir yelkovanın tik-taklarında ilerlemektedir.
Oysa sen durmak taraftarısın
Çünkü anlamışsın geldiğin yerde,
Gitmekle varılamayacağını hiçbir yere.

El sallamak istemektesin geride bıraktıklarına.
Geride bıraktıkların
Arkanda kalmaktan müzdarip
Oyuncağını kaybetmiş de
Babasının karşısına çıkmış üzgün bir çocuk gibi
Boynu bükük, gözü yaşlı
Takip etmekteler seni.
Oysa sen geleceğe bakmak taraftarısın
Çünkü anlamışsın
Yas tutmanın hayal etmekten çok acı verdiğini.

Ortasında durursun hayatın
Bir şarkı mırıldanırsın, dinleyen yoktur.
Bir ayrılık düğümlenir gönlünün iç yerine
Hani bir parçanı koparmışlarda
Eksik kalmışsın.
Bir yere gitmiş seni sen yapan şeylerde
Dönmeyi unutmuşlar gibi.
Aynada görünenler aynı ama
Yüreğin biraz yabancılık çekmektedir sana.
Oysa sen tanışmak taraftarısın bütün acılarla
Çünkü anlamışsın
Mutluluğu bulamaz insan acıyla yoğrulmazsa.

Hep sana aşık olmayanlara aşık olmuşsun
Seni sevmeyenlere vefakar.
Karşılık vermek istersin
Karşılıksız sevgilerini suçlayanlara
Ama böyledir hayat, susarsın
Çünkü sesin çıkmaz ağladığında
Bağırdığında duyan çıkmaz.
Bir mektup yazarsın
Ve alıcısı yoktur.
Bir cevapta beklemezsin ama
İçin akmıştır o kağıda
İçli dışlı olmuşsundur kağıtla.
Dıştan dünyaya içten bir mesaj göndermişsindir
Anlayanda yoktur aslında.
Oysa sen anlatmak taraftarısın her şeyi
Çünkü anlamışsın
Anladığını anlatmadıkça
Anlamanın hiçbir şeye yaramadığını.

Sen dinlemek taraftarısın da
Çünkü anlamışsın
Anlaşılan hiçbir şey bir son değil
Başlangıcın ilk adımıdır
Ve yaşanan her şey
Her geçen gün
Biraz daha fazla ölüm kokmaktadır.
11 mart 2005