Yaşarmiş Gibi Şiiri - Özgür Günsay

ben yazdım, kaleme hükmettim yazdım

Dilimin elime söylediklerine şaşırdım

İçimde amansız bir dert büyütüp saldım denizlere

İçimden içine akan bir ırmak gibi yetişti mahşere

Ağzımda beslediğim yılan olmuş günlerce

Dilim bu çağın yabancısı belki de

Kendime zararım yok gitmekle kalmak arasında

Ama bir çıkar yol da gözetmiyorum kollarıma

Öyle bir hafakan ki bu parmaklıklar ve zaman

Kal diyor kendime mübaşire bir adam

Geçemediğim sokaklaradır artık selamlar

İşe yaramaz oldu saatler, haplar, yazarlar

Çünkü Veba bu gelen en ötelerden

Lokman’dan kalan reçetelere İdris’ten

Tufan'dır adi konulmaz bir mukayese

Sen dur diyor yaşa karışan beyazlar nafile

Artık senin gelme vaktindir zaman geçti benden

Bir sen eksiksin bende bir de sana dair kelimem

Yaşadığıma bakma bu zamanlar yaşıyor herkes

Bu kez ölümün bir şaka gibi geldiği son kez

Beni yaşamama rağmen ölülerden say

Oysa ölüyordum ben yaşarmış gibi

Yaşa armış gibi.