Yaşarlarken insanlar hayatta

Yaşarlarken insanlar hayatta
Bu dünyanın da öbür tarafı olduğunu unutuyorlar
Acımasız dünyanın içinde her bir ortamda
Gönlümüzden güzel şeyler geçer
Her daim hastalıkta ve sağlıkta
Atalarımız vardı taa geçmişten bugüne
Yad ederiz gerek dualarımızla gerekse analarıyla
İnsanoğlu bir ağaç misali
Yaprakları, meyveleri vardır her bir dalında
Ama hiçbir zaman değişmez
Kökleri çok derinlere gider
Bunlara vesile olanlar bir ana bir de baba
Gözlerimizi son kez kapattığımızda
Hayatımız film gibi geçer
Giderken sonsuza kadar yaşayacağımız öbür dünyaya
Yaşanmışlıklar vardır elbet
Bazen mutluluk bazen de öfke duyulan isyanlara
Hiçbir şey değiştirmez
İnsan gelmişiz belki ama
İnsan olarak mı gideceğiz acaba?
Mal mülk, şan şöhret hepsi birer palavra
İnsan gibi ölebildiysek şayet
Ne mutlu biz insanlara
Yaşarken olabildiysek kardeşçe dostça
Hiçbir şey önemli değil
Mecbur kaldığımız onca zorluklara
Doğduk, büyütüldük, büyüttük
Ama bir gün gelecek
Yine muhtaç olacağız insanlara
Unutmamak lazım ASLA…
Bugün ne ekersek tarlaya
Onlara toplayacağız HASAT’ta….

Gerol

15 Ağustos 2009-08-15