Yaşarken Yaşlanmak Şiiri - Metin Ceylan

Hep, ufkun kızıllığında aradık yaşlılığı,
Solgunluğun da güneşin
Ve denizin sahillerinde aradık,
Sakinliğinde koyların

Hep, yücelerde aradık yaşlılığı,
Beyazında dağların
Ve son baharlar da aradık,
Düşen yaprağında ağacın

Lakin
Hiç konduramadık tenimize,
Bedenimize,
Yani kendimize

Titreyen ellerimizi, yorgunluğa verdik,
Yüzdeki çizgileri, yoksulluğa
Bükülen belimizi, öksüzlüğümüz den bildik,
Beyazlayan saçımızı, değirmenden
Oysa yaşamak varmış her günü yeniden,
Her günü gönülden

İşte, o zaman yakışırmış insana yaşlılık
Ve asıl yaşlılık:
Yaşarken yaşlanmakmış, en sonunda anladık
En sonunda anladık