Uzandıkça umutlara hep boşta kalıyordu elleri. O kadar çok kaybetmişlerdi ki kanmayı bile düşünemiyorlardı. Hem vakitleri kalmamıştı hem de mecalleri ya sevdiklerini söylemeye vakitleri olmamıştı ya da söyleyecek birileri yoktu yanlarında.
Bir mezarlığın aynı konuklarıydılar. Bir selvi ağacının altında farklı yerlerden gelmiş olmalarına rağmen aynı duyguları taşıyorlardı. Konuşmasalar bile anlaşabiliyorlardı. Çünkü aynı yarayı taşıyorlardı.
Dünyada olup dünyada yaşamayı beceremiyorlardı. Yaşama korkakça tutunup hayallerine ve yürek seslerine tutunamamışlardı. Yalnızlık içinde yaşamışlardı, sahte mutluluklarla doldurmuşlardı dünyalarını. Kör yaşamlarda hayat sürdürmüşlerdi.
Kurdukları zümrüt köprülerde yol almayı becerememişlerdi. Bomboş yüreklerin geçerken zorlandığı bir köprüydü yaşam onlar için. Yürek kafesine koyacakları birileri olmamıştı. Yüreklerinin duvarlarına çarpacak derin yaralar açacak sevdaları yaşamak istemişlerdi.
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
t e b r i k l e r
Güzel bir denemeydi.
Canlarında sakladıklarıyla yaşamışlardı. Hiç sevgi sağanağında ıslanmamış, kurak çöl ayazlarında güneş yanığı olmuşlardı.
Engin bir hayalgücü ve özgün imgelerle örülü bir çalışma... Kutlarım dost...
'Aynı duyguları yaşayanla ortak noktalar vurgulanmış' yazıda... Belli ki, 'yalnızlıktan, çoğalmaya' bir geçiş var...
Ne güzel... Kutlarım, Fatma(Deniz) Hanım...
Yaşanan zamanın yaşanmamışlığı ve yaşanamayan zamanların insanın ruhunda özlemle sevgiyle acıta acıta yaşaması diye geçti içimden okurken sizi...yüreğiniz , kaleminiz daim olsun sevgiyle kalın +10
Şiirinizi
begeniyle okudum
HAYATI YAŞARKEN, ÇEKTİĞİMİZ ÇİLELER, BELKİ BİZE BİR DERS VERMEK İSTER, HAYATA YİNEDE GÜZEL BAKANLARDAN OLMA DİLEKLERİMLE, SİZİ KUTLARIM EFENDİM.
Tüm dikkatimle ve beğenimle okudum...Konusu ve işleyişi çok güzel emek verilmiş bir eser...Taktir ve tebriklerimle +10 antolojim...
Ve vazgeçtiler kaçmaktan ve vazgeçtiler korkmaktan. Ellerini aynı anda uzattılar birlerine sadece bakışıyorlardı, sadece gözler konuşuyordu, sadece dudaklar sessiz seslere mahkum olmuşçasına titriyorlardı, avuçlardan bir birine dolaştı sıcaklık ben sende kalmak istiyorum dediler aynı anda...
Mustafa Yılmaz
ant+10
Temasıyla, kurgusuyla, anlamlı mesajı ve sımsıcak dokunuşuyla MÜKEMMEL bir eser.
Severek ve keyifle okudum. Tebrikler.
Tam Puan + Ant.
Sevgiyle ve esen kalınız....
Nafi ÇELİK
Bu şiir ile ilgili 9 tane yorum bulunmakta