Yaşarken Yaşadıklarım Şiiri - Seyit Er

Sürgün geldim bu dünyaya
Aralık ayının ikinci akşamında
Afat gibi bir zemheriydi diyor anam o günlere
Daha kırkım çıkmadan
Kırk kez kırmışım feleğin çemberini
Beze gibi kalmış o günlerin birinden bu kekemeliğim
Yıllarca ne anam farketmiş ne babam
Kekemelik benim ilk sağalmaz yaram
Ve mecburen devam ediyordu yaşam
Platonik aşklarım oldu okul yıllarında
Anlarsa rahatsız olur diye hep ardından baktım
Bir kez olsun gözlerimi gözlerine yaslamadım
Mektup tutuşturamadım avuçlarına
Hep sakladım kendimi kendi arkama
Parka giymedim hiç yenime
Harçlık girmedi cebime
Sınıf tahtasına konuşanlara adım yazılmadı hiç
Kimseyle de kavga etmedim
Yarım gün okuldaydım
Diger yarısında ayakkabı boyacısı
Her gün fırça atardım hayata
Ve yük olmayayım diye aileme
Fırlattım kendimi meslek lisesine
Üç asır yaşlandım taş mektepte
Tez büyüttü şartlar beni
Pimi çekilmiş bir bomba olduğunu anladım hayatın
Hep mülteci gibiydim kendimde
Sığınacak bir liman aradım acılar denizinde
Hatırlamıyorum kaç kez kapıldım girdaba
Herşeyi ve herkesi gördüm hayalde de varda da
Yıllar geçti böyle ardı ardına
Izdıraptı herşey gelinceye kadar sana
Ve öyle çok sevdim ki seni Selenim
Yokluğunda delirmiş gibiydim
Seninle dervişim