Yaşarken sevmek severken ölmek

Kulağı sağır artık bütün seslere
Ve duymuyor artık kuşun kanat çırpışını
Müzik yaprak hışırtısı idi aslında onun için
Artık yağmur sesini bile duymaya tahammülü
Yok oysa ki
Uzun zaman oldu
Kaybedeli
Sağır olalı bedeni her şeye
O bir insanın dokunuşu
Bir su damlasının tenine değişine bile
Kızıyor bu günlerde
Görmeyi de istemeyecek
Belki gözleri
Ama alışacak
Yıldırımların düşmesine dünyasında
Ve bir gün gülün kokusunu dahi hatırlamayacak
En güzel şeylerin tadına varamayacak
Ve buna ölmek diyecek insanoğlu
Yaşarken sevmek
Severken ölmek...