Yaşarken Ölümü Tadan Bedenim

Mutlu değilim bu evde
duvarlar üstüme,üstüme
geliyor
içim yanıyor
uykular haram
olmuşken bitmeyen
gecenin sessiz
saatlerinde
bir tek hıçkırıklarım
içimi
darmaduman yapan
geçmeyen zamanların
koynunda kalışlarımın
çöküşlerini yaşıyorum da
hiç bir şey yapamıyorum....

Ellerimde prangalar
sorguların koynunda
zincirlenmişken yüreğim
kaoslarla boğuşurken bedenim
kim olduğumu unuturken
benliğim
ben yavaş,yavaş
mutsuzluğumda boğuluyorum da
çaresiz boyun eğiyorum sadece....

Mutsuzum
aldığım nefes bile
canımı yakıyor
gözlerim yorgun
yüreğim bitik
ruhum solgun
bir gül gibi kurumak ta
gün be gün...
ben boğuşurken
engellerle
dizlerimde derman
yüreğimde
güç kalmadı ki
hayat
bitiyorum
elveda demek istiyorum sana
yorgunum
çok yordun beni
kalbim anla içimdeki
çığlıkları
duy ne olur
ben artık boşa
nefes almak istemiyorum....

Savruldum senelerce
feda ettim herkeze
yüreğimi
ruhumu
sevinçlerimi
bir yudum
merhamete susuz
kalışlarımın
ızdırapları çok geliyor
artık gönlüme
düşünemiyorum
elimden kayıp
giden
yitiklerimin acısı
yakıyor
ruhumu cehennem ateşlerinde
ben kimsesizliğin koynunda
yavaş,yavaş
ölüyorum....

Yaşarken ölümü tadan
bedenim
ruhum
gözlerim
sevgisizlik denizinde
senelerce kürek çektim

Yaşamak ızdırap bana
nefes almak sa acı
sadece acı
yok olmak istiyorum
vurmasınlar ruhuma
artık daha fazla merhametsizlik kamçısını.......