Gece karanlığı , karanlık soğuğu kucaklar . Toprak ölümü kucaklar . Acı nefsini sımsıkı sarar . Düşünceler hevesini boğar .
Sabahlar güneşi , güneş sıcağı saçar . Çiçeklerin yüzü döner . Sevgi hayallerinin elini tutar . Kalbin aşkınla süzülür .
Yalnızlıktan korkanın haline acır yeni kapılar tanrısı . İnsan dertlenince değişir . Yalnız kalan gelişir . İster kanar ister kabuk bağlar . Hayatın arka kapısından kaçar . Bir taşın başında arkasından ağlarlar.
Yalnız kalmayı beceremeyen bu hayatı yaşar . Yalnız kalanın hayallerini yaşar . Korkusuz ve fütursuz . Küstah ve becerikli . Yoksun düşenlerin düşlediği sensin ve sanki hiç değişmemişsin.
Sensin bu kalbin kabadayısı . Küfürlere kucak açansın . Güzelliğe küsen , unutup gülemeyen . Yaşamayı işkence eden .
Var olmanın hazzı . Uykuya dalmadan önceki altmış saniyesi . Ağzındaki yarım ayın yanaklarını gerişi . Sen gökyüzünün düşmeyen Ay’ısın .
Geleceğinin olmadığını düşünmekten uyuyamadın. Yarını bilemediğinden korktun. Bırakamayacağını düşündüğün şeyleri bırakmanın vakti geldi çattı .
Tamamını Oku
Teşekkür ederim yorumlarınız için .
''Korkusuz ve fütursuz . Küstah ve becerikli'' bir eleştiri olarak bakarsanız bir rap şarkısı için birbirini kovalayan bir tür hayat yansıtmışsınız fakat ne mutlu sınırları zorlayana, derdini anlatıp dermanın kendisinin bu olduğunu anlayarak durana. Belki birileri derdinizi yalnızca dinler veya okur, belki onlar okurken siz çoktan başka bir insan olmuşsunuzdur.
Teşekkür ederim yorumlarınız için .
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta