Yaşarken Ölmüş İnsanlar Şiiri - Ali Akın 2

Akıl etmez düşünemez,
Yaşarken ölmüş insanlar.
Hırsıza hırsız diyemez,
Yaşarken ölmüş insanlar.

İnsanı insan yapan say,
Akılla insandır birey,
Ahlaksıza diyorlar bey,
Yaşarken ölmüş insanlar.

Bilmez, hissetmez inanır,
Anlamaz amma bağlanır,
Her şeye çabuk bağlanır,
Yaşarken ölmüş insanlar.

Konuşur adam sanırsın,
Düşün çok çabuk anlarsın,
Şahsiyeti yok ki utansın,
Yaşarken ölmüş insanlar.

Eşe dosta duymaz vefa,
Hayat onda zevk ve sefa,
Yıkılır görürse cefa,
Yaşarken ölmüş insanlar.

Ne hak bilir, ne de hukuk,
Yaşı yetmiş aklı çocuk,
Özü bitmiş kuru kabuk,
Yaşarken ölmüş insanlar.

Bilmez vatan, bilmez devlet,
Bir tek kendisidir millet,
Üç kuruşa eder minnet,
Yaşarken ölmüş insanlar.

Ne mümindir ne münafık,
Şeytana öz kardeş kılık,
Suyu tanımayan balık
Yaşarken ölmüş insanlar.

Albazoğlu duyar hicap,
Var mı bu duruma cevap,
Aklı ölü, gönlü harap,
Yaşarken ölmüş insnalar.