Yaşarken Ölmek Şiiri - Serdar İnce Damar ...

Nasıl anlatabilirim ki seni..
Anlatsam, anlayabilirmisin beni..
Tarifi imkansız aşkımın feryadını..
Kalbimin sen diye haykırdığını..
Yüreğimin sessiz çığlıklarını..
Hayata dört elle sarılmışken,
ölmek için dualar ettiğimi..
Gözlerimden akan yaşları..
Anlayabilirmisin sevgili..
Seni, seni ne kadar çok sevdiğimi..

Aklım dur!!
kalbim yapma derken,
bedenimin sana kucak açtığını..
Anlayabilirmisin içimdeki seni..
Hani kalp kalbe karşı derler ya,
hissedebilir'misin çektiğim çileyi..
Duyabilirmisin sevgili??
her gece sen diye,
sabahlara kadar sayıkladığımı..

Sessiz sedasız gidişinde aklım..
Elimde sigaram, yüreğimde sen..
Başımı avuçlarımın arasına alıp:
nerde hâta yaptım diye,
bütün gece gidişini düşündüm..
Yinede,
yinede bulamadım kusurumu..
Sende biliyorsun zalim..
Ben değilim ki:
sensin bu aşkın tek suçlusu..

Ardından ağlamadım diyemem..
Hıçkırıklarda boğuldu sesim..
Ağladım sabahlara kadar..
Ben sana, yalan söyleyemem..
Sen bilirsin içimdeki çocuğu..
Kalemim elimde bu gece..
Kafam sigara dumanı içinde..
Seni anlattım,
sevgimi haykırdım
gecenin sessizliğine..

Ayrılık, ölümden betermiş meğer..
Sensiz geçmek bilmiyor günler..
Dostlarıda kaçırdım etrafımdan..
Issız dağ evinde, bir başımayım..
Ölümü düşünüyorum..
Öyle perişan, öyle acizimki şimdi..
Ölmeyi bile,
ölmeyi bile beceremiyorum..

Yaşama arzum seninle bitti..
Kalmadı ömrümün tadı tuzu..
Hayalmi ??
kurmuyorum artık..
Akışına bıraktım zamanı..
Hiçbir şeyden zevk almıyorum..
Yarına çıkmaya hevesim yok...
Bu muydu yoksa,
yaşarken ölmek dedikleri...

Şiir : Serdar İnce