Yaşarken Ölmek Şiiri - Adem Kacar 2

Yaşarken de ölürmüş insan dediğin
Zaman denilen öğretmen verdi bu ağır dersi.
Öğrenmemek için kaçarsın köşe bucak
Lakin yağma yok öğreneceksin!
Öyle bir ölür ki insan, yaşarken!
Yersin tat almazsın,
Susarsın kanamazsın içmeye...
Uyursun uyanmamak için çabalarsın,
Ne yaparsan yap nafile:
Yaşarken öleceksin...
Yaradan’dan medet umarsın durmaksızın,
Bi çare diye yalvararak...
Alemlerin içine bir sır saklar Mevla:
Aşk...
Dirilmek için tek çare,
Yeniden doğmanın tek yolu...
Gerçek aşktır, cana ruhunu hediye eden...
Ölüm uykusundan sen uyandırdın,
Gözlerim gözlerinle buluştuğu gün doğdum yeniden...
Giden hayat geldi tekrar...
Ruh vücuduna kavuştu.
Zamanın ötesinden çıkıp geldi,
Senin olan beni vermek için...