Yaşarken Ölmek Şiiri - Melik Polat

Bitmiş bir öfkenin son sözüsün
Sönmüş bir ateşin son közüsün
Allı pullu sözlerin son demindeydin
Bitmiş bir çayın son yudumu gibi seni içip bittin

Aydınlık günlerin karanlık adamıydın
Kinle yoğrulup büyümek
Yoklukla imtihan edilmek kolay olmasa gerek
Çevrenin aşağılanmış son serserisini andırır halde yaşardın
Sade,rahat ve düzgün yaşamdan soyutlanıp
Kişilerin hafızasında hayalet gibi yaşamak
Kimi mutlu etti ki seni de mutlu etsin.
Rayını terk edip giden tren gibi gittin
Ve bir daha o raya dönmeden yolda kaybolup gideceksin.
ARTIK MUTLULUKLA MUTSUZLUK arasında dönüp dönüp dolaşacaksın.
Lakin o treni kaçırmış olacaksın
Çünkü giden sadece kendini götürmez
Duygularını da alıp götürür.

Duygular söze nasıl aktarılır bilinmez
Yürekten düşen gönüle taht kurar denilmez
Ölmüş yürekleri yaşatmak kulla olmaz
Sen yaşarken öldün de biliyor musun?