İnsan yaşarken ölürmüş derlerdi de inanmazdım
Diri diri mezara koymamışlar ama yaşarken anladım
Sevda yaşayanlar buna bilir,daracık yerlerden korkardım
Ben sen gittikten sonra ölmüşüm de kimseye inandıramadım
Her şeyim seninle bedenim belkide bu yerlerde
Gözlerim dünyada aklım hep senin olduğun yerde
Kalbim vücudumda ama yüreğim çarpıyor birlikde
Bekle göreceksin kavuşacağız mahşer yerin de
Yemem içmem kesildi herşeyim sen oldun hayatta
Baksana boş geçmiyor şiirlerimin her bir satırında
Adın kalbimde yaşamıyın her parçası geçmişin ruhumda
Ben belki dünyadayım beynim düşüncelerim senin yanında
Derdin Bahattin çok sefillik çektik küçükken ölmüşüm
Sorma be Nilgün'üm aynı şeyi bende o sıralar görmüşüm
Tesadüf ya ikimizde bu hayatı yaşadık birlikte görüşmüşüz
Bedenler tesadüf değil yıllar önce birleşip hayatı bölüşmüşüz
11.03.2008
Bahattin Tonbul
Kayıt Tarihi : 11.3.2008 14:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yaşarken ölmek ne demek onu anlatmaya çalıştım
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!