Yaşarken Ölen Sevgiliye

Hayatın, yalan olduğunu anlamak için yalancı olmak mı lazım?
Son nefesini verirken bunu sormuştun.
Son nefesini alıp verirken bunu sormuştun.
Çok güzeldin kara toprağa girerken bile...

Gemlik'te bir ilktik oysa sen ile ben
Sen, mavi gözlü sarışın bir afettin
Ben ise sarışınlardan nefret eden engelli bir serseriydim.
Ulaşılmazları oynuyordun oysa ne kadar kolay ulaşmıştım sana
Ve ilk adımlar ne kadar kolay atılmıştı ilişkimizde...

Her şey bu kadar kolay değildi elbette
Elalem ne diyecekti?
Başlarda çekindik, sevgimizi sakladık seninle...
Sonra alıştırdık aşkımıza, sevdamıza alıştırırken de
Bunda ne kötülük var diye soruyordun.
Sevmek, hiçbir zaman kötülük değildi
Belki insanlar kötüydü belki de anlayışları...

Aşk, o kadar biçimsizdi ki bana göre bir numara büyük geliyordu
Yaşamak istiyor, senden öğrenmek istiyordum.
Bir gün geldin sonunda dedin ki;
Büyüdün, büyümek istemediğin halde oysa büyümek ölmek değil miydi?
Ağlamak, yanmak
Yandığını hissettikçe daha çok acı çekmek değil miydi?
Diye sorduğunda
"Anlatmaya hazırım ya sen anlamaya hazır mısın?"
evet, hazırım dedi.
Oysa nasıl hazır olabilirdi ki ayrılığa?
Aşk acıları ve sevda yangınları cekmek büyümekse
Ölmek ayrılıktır (z)amansız olmalı
Keskin bir bıçak gibi olmalı diyordum
Ve ekliyordum
Unutmalı, unutturmalı geçmiş güzel günleri
Seni düşünmemeliyim
G/özüm kapanmalı arkada bir şey kalmamalı
Rüzgar alıp götürmeli u/mutsuzluk kervanından seni
Ve gittin...

İlk günlerde sustum senin yaptığın gibi
G/özüm ağladı
Z/aman diledim Tanrı'dan
Alış diyordu onsuzluğa
Düşle, düşme diyordu onun peşine
Yaz yazgını ona ...

Bilemezdim, hissedemezdim oysa kelimeleri
Kalemimi oynatamazdım aşk için
Şimdi ise
Seni sana yazıyorum ey aşk
Hesabım mahşere kalsın.

Efsane Etrafoğulları