Yaşarken Öldün Mü Sen Hiç ?

YAŞARKEN ÖLDÜN MÜ SEN HİÇ ?
Yaşarken öldün mü sen hiç ,söyle.
Bir nefes alırken boğuldun mu sen ?
Gözlerin dolarken güldün mü öyle ?
İçinde fırtına,dışın bahar iken.

Sustum dedin mi, haykırmak varken ?
Bir söze mahkumken ,bin kelimeyi terk ettin mi ?
Ellerin uzanıp dokunamazken,
Bir düşe sarılıp gerçekten vazgeçtin mi ?

Geceler üstüne yorgan misali,
Yüreğin üşürken ısındınmı sen ?
Birini beklerken zaman misali,
Dakikaları ömür gibi geçirdin mi sen ?

Kırıldın mı hiç ama belli etmeden ?
Bir tebessümle acını gizledin mi ?
Sevdin mi kalbini bile esir eden
Uğruna kendinden vazgeçtin mi ?

Bir ses duymak için sessiz kaldın mı?
Bir adımlık yolda kayboldun mu ?
Gözlerine bakıp uzak kaldın mı ?
O yanındayken bile özledin mi ?

Yağmurlara karışıp aktın mı hiç ?
Toprağa değmeden eritti mi seni ?
Bir vedanın eşiğinde kaldın mı hiç?
Git dese de kal diyen gözleri.

Gözyaşın gülüşüne ortak oldu mu ?
Birini severken kendini unuttun mu ?
Bir kelimeyle dünyan yıkıldı mı ?
Suskunluğunla isyan kurdun mu ?

Yaşarken öldün mü sen hiç, söyle.
Kalbinin atışını mezar bildin mi ?
Sevdanı içine gömüpte öyle,
Kendi toprağında çiçek açtın mı sen ?

Ben yaşarken diri diri toprağa gömüldüm.
Bir taş koyun başıma ,adım yazmasa da olur.
Zaten bu gömüt, hayatta kalan bir ölüye ait
Ve bil ki bu mezarda eksik kalmış vedalar, yarım kalmış sevdalar var ..

03.03.2025