Yaşarken öldük biz Şiiri - Selçuk Şeker

Sevilmeye layık olan sevendir.
Sevini sev mutlu ol, olabilirsen.
Bence sevmek bir şey değil, paranın her şey olmadığı gibi, bir şeyler hep eksik.

Allah’ım ne yarattığın insana, ne canlıya, nede cansıza.
Sözde kâğıt parçası, gözde ilah, para denen varlığa kul olduk.
Paramız oldu ama, mutlumu olduk, aşkımı bulduk.
Sevdik sevildik ama, aşkımı bulduk, mutlumu olduk.

Nefes almak için oksijene.
Yaşamak için senin sevgine.
Ölmem için beni terk edişine.
İhtiyacım var sana, aşkına.

Batırdık bu dünyayı.
Bitirdik tozpembe rüyayı.
Öldürdük biz bu hayatı.
Yaşarken öldük biz.

Senin ismini kalbime yazdım, hiç kimse bilmedi, bu sevdam gizli kaldı, kalbimdeki sevgimi küçümsediler.
Senin adını dağlara yazdım, üzerine bastılar, ezip geçtiler, beni senden ayırdılar, senide benden aldılar.
Senin ismini gökyüzüne yazdım yıldızlarla, yıldızlar kaydı, ismin silindi, bu sevda böyle bitmemeliydi.