Yaşarken de yok saydılar...

Artık yoksun bu sayfada,
İki günde unuttular
Gündem çoktan değişti,
Bir kere batmaya görsün,
Kağıttan yaptığın kayığın,
Ne sakalın kalacak,ne bıyığın,
Bakmayacak mavi gözler...
Akıtmaz ki yüreğinin zehrini,
O deli mavi nehir...
Çok geçmez çürür etin kemiğin,
İncinir narin tenin...
Şimdi, orası senin yerin,
Bekleme cennete gir.
Unutulmasa da yazıp çizdiğin,
Artık yoksan bu dünyada,
Gidenler unutulur,gidenler unutulur...
Ardından anıların,buruk bir tadı kalır.
Azrailin,işi bu her gün yeni bir can alır...
Ne yaptıysan azizim, senden sonra o kalır...
Bilirim,rahmetin bol olacak
Bu dünyada çektiklerin,
Günahından eksilecek
Korkma Tanrı sevmiş seni,
Cennetine götürecek,
önemli mi unutulmak?
Zaten yoktuk bu sayfada,
Yaşarken yok saydılar bizi,
zaten yoktuk yaşamadık.
Hayat denen bu sayfada...

5-Mart-2009