Yaşarken de Ölüyor İnsan

Ah be gülüm..
Bazı acıların tarifi olmuyor
Bir yüreğe ateş düşüyor
Bütün güzel şeyler bitiyor
Bütün geçmiş bütün gelecek.
Ah be gülüm...

Bazı acıların tarifi olmuyor
Bir köz düşmeye görsün
Bir kez umutların ölmeye görsün
Ne gündüzleri güneş doğar
Ne de gecelerine ay..
Ah be gülüm...

Can evinden vurulmaya gör
Yaslandığın duvar hele bir çöksün
Varlıktan yokluğa,
Kalabalıktan yalnızlığa,
Hele bir yolculuk başlasın.
Ah be gülüm...

Hele bir işler ters gitsin
İnsanların gerçek yüzlerini görürsün
Mütemadiyen seni övenler
Mütemadiyen seni döverler.
Ah be gülüm...

Yaşadıkça göreceksin karayı akı
Ellerin bir boşalsın hele
Düşman oluyorsun kendine
Ne diyeceksin ele güne
Ah be gülüm...

Düşmeye gör bir kere.
Bir sorgulama başlasın da gör
Bitmek bilmiyor biliyor musun
Rüyalarında kendini dövüyorsun.

Hele bir yalnız kalmaya gör
Kan sızıyor dişlerinden
Her sabah uyandığında
Soruyorsun kendine
Yine mi ölmedim ben.

Hele bir can evinden vurulmaya gör
Öyle heveslerle başlamıyor gün
El gülüp eğlenirken...
Dünya oluyor sana sürgün.

Ne kimseyi istiyorsun
Ne de sen gidiyorsun
Kapıları kapatıp çürüyorsun.
Ah be gülüm..

İnsan hiç arar mı ölüm?
Arıyor insan,
Kanıyor insan,
Yanıyor insan,
Yaşarken de ölüyor insan.