Yaşarken Şiiri - Rafet Maden

Ne umutlarla yaşadım günümü,
Bir güldüm bin ağladım yaşarken.
Çok düştüm göremedim önümü,
Mezarlıkta kaldım yaşarken.

Kimse anlamadı beni bu alemde,
Sevmedi kimse,isyan dilimde,
Görmedi derdimi çevremde,
Feryat ettim yaşarken.

Tanımadım aşkı ne yapayım,
Allahmı ki bir kıza tapayım,
Elimde değil bir insan yaratayım,
Allahım bile düşman oldu yaşarken.

Güneşe isyan ettim geceye küfür,
Bilmemki ne kadar sürecek bu ömür,
Başka kul olsa çoktan ölür,
Doğarken ölmüşüm,ölüyüm yaşarken.

Artık tükendim ben ne diyeyim?
İmkanı yok! Birini seveyim.
Ağlarken söyleyin nasıl güleyim?
Ölü gibiyim yaşarken.

Gidin artık başımdan,anlayın beni,
Unutun artık bu çilekeşRAFET'i,
Geriye döndüremezsiniz öleni,
Ölüyorum inanki hergün yaşarken.