Bir düşünceyle herşey değişir. Dağlar aşılır iste yeter ki.
İnsanın öz varlığını yaşamasıdır hayat.
Dağlar ne kadar yüksekse içinde ki patikalardır yüksekliğe ulaştıran.
Düşüncenin en aydınlık yolu olabilmeli.
Yol olabilmeli,yollar aşınır aşılır.
Kalbimizin en açık adreslerinde buluşabilmeli.
Daima kendi gerçekliğimiz kadarız.
Ve oradan yansır en özel değerler.
En imkansız en imkandır.
En ulaşılmaz en yakın bakış açısıdır ulaşılan.
En gerçek, en hayali bir yaşam gibi soluk almak ötesini düşleyerek içimizden.
Gül, daima dikenli ve
içinden güzel düşünceyi duyabilmek ve varmak kendimize.
Daima için incitmeden birbirimizi.
Gülümsemek yürekten, en gerçek sözdür.
Sessiz bir duyuştur en derin düşünceden duyulan.
En gerçekliğe dokunmak, kendi varlığımıza dokunabilmektir yaşarken.
Kayıt Tarihi : 15.6.2012 04:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tuba Gürdere](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/06/15/yasarken-27.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!