İnsanoğlu hayatı yaşar mevsim misali.
Dünyaya gözlerini açtığı an ilkbahar.
Gül kokulu saf ve temiz melek emsali.
Kundak içinde çiçeğe durmuş bahar.
Yaş erişti geldi kemale mevsim yaz.
Evlendi eş çocuk derken çekilir naz.
Ağlar bazen güler, alınır yaşamdan haz.
Bunları yaşarken Rabbin ismini kalbine kaz.
Nasılda geçti zaman dinlenmeden bir an.
Sırt kamburlaşmış ayaklarda yok derman.
Sonbaharım çekilmiyor, sızılar el aman.
Düşecek oldum elden halimde yaman.
Saçlarıma düşen aklar nice sır saklar.
Pörsümüş vücut teni lekelenmiş misali kar.
Alınganlık hat safhada dünya sanki dar,
Yolculuk var galiba hakkını helal et yar.
İbreti âlemde yaşıyoruz dört mevsim.
Her anı yaşamalı kalmasında hevesim.
Kâinat bir okul okudum, aldım dersim.
Utandırma Yar’ ab rahat versin nefesim
18/07/2008
Sünbül BulguKayıt Tarihi : 18.7.2008 10:58:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İlk yazma fırsatıda bana kısmet oldu. Hoşçakalın...
TÜM YORUMLAR (1)