Yaşarcasına Sevdim Şiiri - Bülent Güler

Seni ben aşk sepken yağmurlarınla sevdim
Tutkularıma kapılıp da
Senin sellerinde sürüklenirken
Dinmezdi bir lahza olsun
Dinmezdi sana olan susuzluğum
Suskunluğumu katıp da sessizliğime
Ben seni susarak ve aşkına susayarak sevdim…

Özlemek sende buldu anlamını
Özlemek seni özlemekti işte
Daha da ne olabilirdi ki fazlası
Özlemek sadece seni özlemekti
Visal adındı senin firak benim mahlasım
Bir gün olsun çıkarmadan aklımdan seni
Seni ben özleyerek sevdim…

Yüreğimdeki tomurcuklardı sana sunduğum
Yarınlarıma dair başka da yoktu emin olduğum
Maviydi gökler kadar rengi umudumun
beklediğimi bile kimselere diyemeden
ben seni elim yüreğimde bekleyerek sevdim…

Eskimeyi bilmeyen hüzünlü bir şarkının
Yürek burkan notalarında gizliydik belki de biz
Bizi kim söylerdi nasıldı tınımız
Bilmiyorum var mıydı ahengimiz
Yine de her nefesimde yinelenen bir aşkla
ben seni eskimeyen şarkılarda sevdim…

Yüreğimin her hücresinde sen varken
Dönmekteydim kendi etrafımda ben
Her zerremdeki deveran sendin
Cezbesindeydim ben seni sevmelerin
Zerre-i miskal dönmeden ahdimden
Ben seni istiğrak hallerimle sevdim…

Sarısını güneşten alırken
Papatyaları kıskandıran saçların
Korkardım sana dokunmaya
Ellerimle seni soldurmaktan korkardım
Düşerken gün be gün takvim yaprakları
Son deminde sonbahara inat
Ben seni bir eylülde sevdim…

Çok sevdim bahar saçlarında huzuru
huzuru sesinde sevdim senin
Her mevsimde sevdim de seni
Sığdıramadım dört mevsime sevgimi
Ben seni beşinci mevsimde sevdim...

Dalından düşen son yaprak gibi
Ben uçup gitmekteyken
Hem senden hem kendimden
Hayata tutundum yeniden
Yeniden ellerinden
İşte o gün senin uğrunda ben
Ölümü değil yaşamayı da sevdim
Ben seni senin için yaşarcasına sevdim…