Yaşar Yıltan Şiirleri - Şair Yaşar Yıltan

Kalbim parçalansa bile,
Çekip çıkarmalıyım onu içimden.
Tırnaklarımla kazımalıyım yırtarcasına.
Kalmamalı en küçük parçası bile içimde.
Kalbimden onu kopartırken duyacağım acı,
Aşk acısından daha az olmayacaktır ama.

Çevremde bir duvar örmüşler sanki.
Hiç kimse, beni ne görüyor ne duyuyor,
Ne de bana bir şey söylüyor!
Sanki herkes kör, sağır ve dilsiz...
Ne yaparsam yapayım fark ettiremiyorum kendimi.
Çıldırmak içten bile değil.

Sendikayı düşünüyordum,
Sabahın bu erken vaktinde;
Hak aramak için verilen mücadeleleri,
Bu uğurda dökülen kanları...
Sonra sen geldin aklıma.
Birini sevmek, birine aşık olmak geldi.

SIĞINACAK YER

Sığınacak bir yer arıyordu:
Hava ayaz mı ayazdı;
Titreyen vücudunu,
Çatlayan ellerini,

Sen beni,
Benim seni unutmadığım gibi,
Unutmamak istiyorsan eğer,
Günün herhangi bir anında,
Bir dakika da olsa,
Bütün benliğinle,

Oturmuş seyrediyorum önümdeki mum ışığını.
Masamdaki içkiden bir yudum içiyorum önce.
Sonra sigaramın dumanını çekiyorum içime,
Ardından üflüyorum dumanı mum ışığına,
Mum aldırmıyor önce bu dumana.
Ama sonra eğilip bükülüyor, titriyor.

O an geldi mi hiçbir şey görmez gözün.
Bir deli öfke kaplar içini.
Bütün bedenin sıtmaya yakalanmış gibi titrer.
Yüreğinde yangın olur, yakar ateşini.
Kan, coşkun akan ırmak gibi beyninde hissettirir sıcaklığını.
Kıpkırmızı olur gözlerin, kızgınlığını anlatırcasına.

Herkes işinde gücünde
Bense oturduğum yerde
Kalacak mıyım hep!

Yılmak nedir bilir misin?
Ya da kendine güveni kaybetmeyi.
Öyle bir gün gelip de,
Umutsuzluk içinde bile çabalarken,
İflah olmaz bu derde düştüğün oldu mu hiç?

Yaşamak bir oyunsa sinema bir tutkudur.

Onun için yaşamak bir oyundu.
Hem de eğlenceli bir oyun.
Bu yüzden sinema en büyük tutkusuydu.
Sabahtan akşama kadar film seyretse bıkmazdı.