Çıkıp ta geliver apansız,
Seviyorum seni yalansız,
Ne olur kendin gel,
Hayalin geldi yine vicdansız.
Köşküm sarayım yatım,
Hayatın olmuş rotasız bir gemi
Önüne gelene atarsın yemi
Ne dostlugun belli ne düşmanlığın
Pes dogrusu çözemedim ben seni
Bu gün bütün özlemlerime baktım.
Çizdiğim dairenin dışındaydı.
Nedenlere şöyle bir ışık yaktım.
Tek sorun dairenin başındaydı.
Herkesin dünyası kendi içinde
Aklımdasın hala
Sonbaharda dem.
Son istasyona az kala,
Gözlerimde nem.
Neden dağlar duman duman,
Sıyrılıp çıkarya gündüz geceden
Öyle söküp attım seni içimden
İnsan kaybetmemeli benliğinden
Kal karanlığınla dost olmaz senden.
Doğururken gün altın güneşini
Sana verdim karam, sevgilerin özünü,
Her baktığım yerde görüyorum yüzünü,
Sevmiyorum sensiz boşa geçen günümü,
Karabasan gibi örtüyor gündüzümü.
Kulağımda çınlar büyülü sesin,
Çayımla nefeslerken sıgarayı,
Deştim yine yürekteki yarayı.
Seni melankolik düşündüğüm yer,
Kızılay Yüksel'de Simit Sarayı.
Bütündüm seninle güzeldi dünya,
Şimdi gözümde bütün renkler silik,
Parçaladın sensizliğe sürdünya,
Duygularımda artık şizofrenik.
Sensizliğe kestin ya biletimi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!