YAŞAR USTAMDI Benim BABAM...

işte böyleydi
bu toprağın hikayeleri
yaşayan yaşar
yaşayan anlardı...
babam YAŞAR 50 sine
ben babamla 28 İme kadar
yaşadık bu hikayeleri
hep aynı toprağın üzerinde
el ele
yürek yüreğe
toprak verir
keyfimizden gülerdik
toprak alır
kederimizden ağlardık...
işte bu yüzden
nasırlıydı hep ellerimiz
işte bu yüzden
hep göğe bakardı gözlerimiz
işte bu yüzden
doğrulamazdı hiç bellerimiz...
çiçekleri eker
ne hayaller kurardık
güzün lodosundan
kışın donundan
çok korkardık...
kışın
o uzun gecelerini
ikiye bölerdik..
gece yarısına doğru
babam gelirdi
3 km uzaktaki seralardan
ben tüfeğim omzuma asar
bisikletimle yollara düşerdim
çiçekler donmasın diye
ah...
en önemlisi de
gazeteler koyardık
paltolarımızın içine
biz de dona kalmayalım diye...
anlatsam bitmezdi
Figosuyla babası Yaşar'ın
bu toprak hikayeleri...
1980 yılının
24 kasım sabahında
kırağı vurmuştu topraklara
buz tutmuştu gölcükler
toprak gülüyor gibiydi
babam üstüne düşüyor diye...
bitiyormuş
en güzel hikayem
bunu bilememiştim ben
işte böyleydi
bu toprağın hikayeleri
yaşayan yaşar
yaşayan anlar
babam Yaşar
o zamandan beri
toprağın karasında
benim kara sevdamda yaşar...

Fikret Turhan-Yalova,
10.06.2016