Yaşar Kutlu Şiirleri - Şair Yaşar Kutlu

Hazan Çiçeği

Hep siyah mı açarsıñ bahar gününde bile
Lâleye sümbüle özenmez misiñ
Dikenleriñ hep zehir mi saçar etrafa
Karanfile menekşeye bezenmez misin

Dünyaya gelirken annemi üzmezsem
Sağlık, sıhhat içinde çocukluğumu yaşarsam
Gençliğimde ibadetlerle, başarılarla coşarsam
Huzur bulur gönlüm benim

İslamı öğrenip en güzel şekilde

Berrak bir geceydi, dua ediyordu yıldızlar
Arz ve sema kutlu bir doğumu müjdeler
Bitiverdi Âmine Hâtûnun çektiği sancılar
Kutlu doğumdan korktu Mekke'deki cüceler

Sen hiç hasrete hasret kaldın mı?
Hiç geceler boyu karanlığı özledin mi?
Gündüzleri hem de tam öğle vakti
Güneşin tam tepemizde olduğu an
Güneşi görmeyip özledin mi?
Sağanak yağan yağmurun altında

Dün gece bir rüyâ gördüm
Sağanak sağanak yağmur yağıyordu
Cemseye binmiş beş Mehmetçik
Ağır ağır yol alıyordu
Mehmet diyordu ki Mehmet’e
“Devrem üstteğmenimi hiç böyle görmemiştim

Yaratanı unutmuş yaratılana tapmışlar
Muhammed (a.s.) bırakıp Nemrut’a koşmuşlar
Yediğini yiyip fazlasını çöpe atmışlar
Komşusu aç olanlar uzana uzana yatmışlar

Helâlle harâmı harman yapmışlar

Haber salmıştın geleceğim diye
Her gün batımında seni bekledim
Soframa bir tabak fazla koydum
Günler geldi geçti gelmedin.

Haber salmıştın geleceğim diye

Hak aşığı olabilmek Olanlara sormak gerek Dünya gözüyle görülmeyenleri Gönül gözüyle görmek gerek Âlemi, âdemi seyre dalıp da Zerreleri kürelere salıp da Ummanları bir avuca alıp da Abdest alıp yunmak gerek. Derdine dermandır Kur’an sayfası Yüreğinde saklıdır para kasası Zamanında doldurmuş maşrapası Susayanları bulur Hak aşığı Zindanlarda ziyalara kavuşur Fakir fukaranın imdadına yetişir Gönendedir ama Medine’de dolaşır Uzakları yakın eder Hak aşığı Kur’an bülbülüdür coştukça coşar Hatiplikte kürsülerde nur saçar Cenneti anlatır sanki orada yaşar Ağzındaki lokmayı paylaşır Hak aşığı Malı mülkü çok miras bıraktı geride Tapuları vardır mihrapların önünde Hikâyeleri anlatılır erenlerin dilinde Dünyada ahireti yaşayandır Hak aşığı Hasan Basri Karesinin beyidir Sarı hoca Dursunbey’in sesidir Nurettin hoca Havranın nefesidir Gönenin sembolüdür Mehmet Efendi İstanbul’u karış karış dolaşır Adana’dan, Medine’ye ulaşır Sevdiğine orada kavuşur Cenneti dünyada yaşar hak aşığı Köyden kentten talebeler getirir Gönüllerde tomurcuklar yeşerir Darda kalınca Rabbi ona yetişir Dikeni gül edendir hak aşığı Yaşar Kutlu’yum göremedim yüzünü Nasip olsaydı silseydim ayağının tozunu Altın harflerle yazalım efendinin ismini Zaten cennete sermiştir o postunu.