Yaşantım Ellerinde Saklı (süveyda)

Murathan MunganınYalnız Operasına
Tek kişilik bilet almıştık
Ama iki kişiydik
İkimizde aslında Cezmi Ersözün
Birer şizofreniydik.

Her zaman küçük harflerle başlar aşk
Heceler kelimelere dönüşürken
Kelimelere cümle olmak yasak.

Dilek tutmak yasaklanmıştı bize
artık yıldız kaysa görmeyecektik
Ve duymayacaktık
Aşkın çırpınışlar içindeki
Nefes alış-verişini

Gece yarıları salaş meyhanelerden ayrılıp
Aya doğru yolculuk yapardım
Hele birde yağmur yağsın
Bir çocuk gibi gelip kapında ağlardım

devrik cümleler kurarak çıkmıştım yola
devrik yaşantılar kurmuştum oysa
bulutlara perde çekmiştim senin yokluğunda
intiharlar kuşanıp öylece gelmiştim kapına
ölüm sözcüğü dudaklarımda
ve yaşamak namına ne varsa bırakmıştım
kapalı kapılar ardında
blöftü sana göre
bana göre gencecik bir ömrün son demleri
bir damla yaştın halbuki
ya kuruyup gidecektin
ya da hayatımda bırakavaktın tüm izlerini

gecenin bir yarısında
parmak izlerini buldun hayatımda
sen arkana dönüp baktığında
belki de sebebini hiçbir zaman öğrenemeyeceğin
bir ölüm
ve boynu bükük bir aşk yatıyordu
kör karanlığın tam ortasında

dirilişimdin oysa
dünyaya yeniden gelişim

ey süveyda
bu son b(ölüm) dür benim için
ey süveyda
kendine vebana aşkı öğretmeden usulca çekip gittin.

sevdiğim
tarihi yargıladığım bir dönemdeyim
şairlere anlam veremediğim
her şeye rağmen seni sevdiğim
kimseciklerin bilmediği bir yerdeyim
sevdiğim ellerini uzatmazsan öleceğim

(süveydam tek kelimeden oluşan
kocaman bir klabalıktır.
kalabalık olduğu kadar
sessizlik ve yalnızlıktır...)