Yaşantı Ve Ölüm Şiiri - Necdet Evliyagil

Yarınlar deyip geçmeyelim,
Üzüntülerimize-sevinçlerimize
Yenik düşmeyelim.
Yarın herşey değişirken;
Çocuklar doğarken,
Bebekler büyürken;
İnsanlar yaşlanırken,
Mezarlar çoğalırken
Değişmeyen nedir?
Yalnız aşk değil midir?

Yaşantımız sevmekten
Sevilmekten fazla
Gözyaşıyla dolsa da,
Arzular yeşermeyip solsa da,
Dallar çiçeklenmeden kırılsa da,
Yine bir gülücükle gelen bahardır;
Ölüm, servi ağaçlarının altındadır,
Bulutlarla-rüzgarlarla
Sonsuza dek arkadaştır.
(New-york, 1991)