Yaşantı Şiiri - Taha Numan Tekin

Tutmuyor artık ağzında, yuttu ekmeği aslan.
Trafikte burun burna geldi iki araba,
Seslendi içinden bi' maganda: "geri bas lan"
Dünkü çocuktum, niye sert eleştirmiştin ki beni baba?
Kaldırımda yürürken, kulağında müzik,
Dudak aranda yanan sigara,
Özgürlük ne zaman?

Biraz okul, biraz iş koşuştururken,
Eve geldin iştahsız buzdolabı aralandı.
Bakınır tek düze atıştırırken
Karar verdin, iki yumurta kırıldı.

Askerlik, düğün dernek evlilik, çoluk çocuk...
Vaktiyle harcanmış sürüsüne masraflı incik boncuk...
Borçlarını öde, koşuşturdur,
İşti güçtü iki çocuk okuyadursun;
Balkonun kenarında dudak aranda sigara,
Yatakta hanım bekler,
Özgürlük ne zaman?

Emeklilikle artık, yaş da kemale erdi.
"Çocuk evlenecek, bir şeyler bırakabildik mi" derdi..
Evini diz, düğününü yap, işini de eline alsın...
Um ki, düzeni oturana dek Azrail bey seni geç alsın.

Torun torba, gül biraz neşelen!
Gördüğün canın kanın neslin...
İsimleri güzel, kendileri ufak yerden bitme
"Evlâdım kardeşini itme"
E haylazlar mı biraz dersin?
Tatlı bi' neşe getirdi afacanlar bence?
Tanıdık bir sima, rahmetli eşinle yattığın yatağın mı yanında?
Ne dersin can mı veriyoruz sence?
Ne düşünebilir ki insan şu anında?
Ölüme az, özgürlüğe ramak kala

Ruh yalnızca boşlukta mı özgür olur?
Huzur yalnızca beklentin bitince mi gelir?
Bırak kendi boşluğa;
Özgürlüğün loşluğuna...