Yaşanmıyor .... Şiiri - Döndü Dülger

Yüreğime dar gelen hislerle yürüdüm bu yolları.
Kâh düştüm, kâh süründüm.
Çıkarıp atsam çıplak kalacaktım,
Giyiniyim desem üstümde eğreti duracaktı.
Bende insanım ya duygusuz yaşanmıyor işte.
Boşver dedikçe için için buz tuttu sol yanım.
Duymadıkca içimi kemirdi umutlarım.
Git gide yalnızlıkla sırdaş oldum.
Kırık kalemime bağlandı duygu yumağım.
Bir yazıp bin kez ağlasam da,
Akıttım içimde ki puslu duyguları.
Gölgesinden korkan bir ömür kaldı geride.
Ne güneş ısıtıyor artık yüreğimi,
Ne de gece sarıyor yaramı.
Dilimde biriken her sözcük,
Sustukça ağırlaşıyor, sustukça öfkesi büyüyor.
Gülmeyi unutan yüzümde derin çizgiler,
Ellerim boşlukta, sinem yangının tam ortasında.
İnsanım dedikçe başka biri oldum artık.
Rüzgarda fayda etmezmiş,
Ateş yürekteyse meğer.
Soğukta kâr etmezmiş efkar gönüldeyse meğer.
Şimdi dokunduğum her yer yas,
Baktığım her yer kurak,
Gördüğüm sadece acı bir feryad.
Yine gece yaklaştı beni karşılamaya.
Yine uyumak lazım yaşanmıyor bu yürek sancısıyla....
Döndü Dülger