Uykusuz bir gecedir yaşamak
Yalnızlığının yoldaşıdır sessizlik
Şafağın tüllenmesini beklemezsin
Sahnenin yıldızları kaybolurken
Unuttuğun bir anı hatırlarsın
Fakat umursamaz seni gece
Gündüzlüğüyle başbaşa bırakır seni
Kıpırdayamaz ellerin, bağıramazsın
Sessizlik terk eder yalnızlığını,
Bir tutam güneş evini boşaltır
Hükümranlığına son verir
Geceden kalan öykün’ün
Bir bir veda eder yıldızlar
Bir dahaki geceye kadar
Kaldırırsın rafa yalnızlığının hatırasını
Bir dahaki geceye kadar.
Kayıt Tarihi : 24.1.2008 23:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!