Yaşanmışım Sır Şiiri - Zafer Arslan

Yaşanmışım Sır

Kış ortasında bir hüznüm
Sereserpe mavi bürünmüş,
Tadı yok ağzında hasretin,
Gün sırılsıklam mahcup.

Kör düğüm deprenişler var ayazımda,
Sıcağına muhtaç salıverdiklerim.
Ya vurulacak çanlar bu gece,
Çarmıh bekler ya da
Kurşun renkli kelimeler.

Gaipten fısıltılar üflenir,
Damlar içine köhne yalnızlığın,
Bir garibi anlatır dudaklar dağlarda,
Çınarlar büyür sabahın çocuksu telaşından sonra,
Ve titrek bir çiğ,
Göçürür tüm şafaklar dolusu yasaları.

Küller kalkar alevimden,
Ferman kement atar darağacına.
Sonrası,
Sonrası delilere malûm bir haykırış:
Kötü kral soyunur meydanlarda.

Yanık bir keman kırar geçirir takvimleri,
Son istasyonda parçalanır raylar.
Ardından,
Kıvrımlar dolusu mücadele sarmalar içimi,
Bir kartal pençesine takılır kayalıklarım,
Gök delinir, uçuşur beden...

Gözlerden kayar akıbetim,
Can ölümü öper,
Dirilir bir tan vakti ansızın,
Sır çözülür, değişir hülya...

z.a.