Yaşanmaz Artık Bu Şehirde

Yaşanmaz artık bu şehirde
Günaydın demeden kimse kimseye
Gözlerin buluşuveriyor her yerde
Bulutlanmış, kapkara, bilinci uçmuş
Çocuk gözlerle...
Yüreğinde bir sızı
Geçiveriyorsun önlerinden
şükredip haline.

Yaşanır mı hala bilemem
Bunca kalabalığın, bunca kirliliğin içinde
Belki umursamadan, belki ellerin ceplerinde
Yılların şavkı yüzüne vurmuş bir teyze
Oturmuş köprü üstüne dilenmekte
İki kuruş atıp önüne, şükrediyorsun haline

Yaşamak için bu şehirde
Katık edip bedenini
Yorgun gönlüne
Erteleyip umutları bir sonraki güne
Sorgulamaktan korkarak yarınları
Her gün başka bir can-pazarı
Olan bitene gözlerini yumarak
Sabahlar aydınlanır mı bu şehirde?