Yaşanmayanlar Şiiri - Metin Ergün

Yaşanmayan anlardı,
Bizi hayata küstüren.
Oysa ne çok isterdik
Sevgi dolu türküler söylemeyi.

Hayat gürül gürül akarken önümüzde
Elimizde acemi oltalar,
Ürkek hamlelerle umut tutmaya çalışıyorduk
Hırçın sularda....

Fakat iç çekişlerdi,vazgeçişlerdi
Hasretlerdi oltamıza takılan!
Biz bir damla sevgi
Bir tutam mutluluk beklerken.

Sanki aşk gelecek ve
Kendiliğinden oltaya tutunacaktı.
İşte belki de bu bekleyişti
Bizi kıyıya sıkı sıkı demirleyen
Ve hayat ırmağına
Çivileme dalmamızı engelleyen.

Olsun yine de
Denemek de güzeldi diyerek,
Avutmaya çalıştık kanayan yüreğimizi.
Ve aç kalmamak için
Bir balıkçıya gidip
Ismarlama aşklar,sahte sevgiler
Satın aldık veresiye.
Elimiz boş dönmeyelim
Bizden umut bekleyenlerin yüzleri solmasın diye....

Yaşam belki de
Bu denemelerin.arayışların
Eksik çabaların bir toplamıydı.
Ancak artık biz
Bölüşmek istiyorduk sevgiyi
Ve çıkarmak mutsuzluğu benliğimizden
Sonra da cesaretle çarparak kendimizi
Kötülüğün kalesine,
İyiliği salıvermek insanların arasına....

(Çiğli-18.02.2001)