Yaşanmayan Şiiri - Mehmet Ali Temel

Yoğurdular
Siyahı, beyazı, kızılı, alı
Katıp kardılar petek ile balı
Ne çarşambalar kaldı ne salı
Yaşayamadım.

Terkettiler,
Çaresiz, unuttum gülmesini
Düşledim bu günlerin bitmesini
Sevgiyle dolu günlerin gelmesini
Bekleyemedim.

Çağırdılar,
Kokmuş bir yemek koydular önüme
Hasretim, pişmiş soğanlı dürüme
Bir yumak düğüm çalındı dilime
Ağlayamadım.

Kapattılar,
Pencereyi, odam karanlık oldu
Gündüzlerin gözüne kumlar doldu
Hazana ermeden güllerim soldu
Koklayamadım.

El attılar,
Kalbime, kalbim durdu, kan çekildi
Eli kanlılar karşıma dikildi
Beynim kırıldı, düşüncem döküldü
Toplayamadım.

El ettiler,
Gülerek, eski dostlar düşman olmuş
Arayan bulurmuş, arayıp bulmuş
Her taraf, her yan tuzakla dolmuş
Atlayamadım.

Uyuttular,
Hayır değil, bilirim, gördüğüm rüya
Eller ata bindi, biz kaldık yaya
Neden ses veren yok, bu nasıl dünya
Anlayamadım.