Yaşanmamış Umutlar Şiiri - Mustafa Bertan

Ananın sancılarıyla başlar bir hayat
Sevinç gözyaşlarına dönüşür çığlık
Candan can kopar acımaz o can
Açar gül dalında gonca tomurcuk

İlk soluktan sonra ağlar nedensiz
Perva yok gözlerinde dünyadan habersiz
Çıktığı yolculuk muamma gizem
Her yeni gün başlarken yeni bir umut

Sevgisiz kalan gönül acıya gebe
Her gün biraz daha yok eder aldığı darbe
Yolculuk kaç günse anadan doğduğu günden kabre
Hepimiz bu yolculuğa başlamadık mı bir ana rahminde

Ne fark eder anadan doğma üryan
Yada üzerimizdeki elbise aynı renk olsa
Ne fark eder senin tenin sarı benim siyah
Gözlerimiz yeşil veya kahverengi olsa

Yürüdüğümüz yol hep ayni yol
Gerek neşe gerek hüzünden yana
Hepimiz ayni dili konuşuyoruz aslında
Gönüller dil din ırk ayırmıyorsa

Hakmıdır kulun kula cebri ahvali
Bir kılıç darbesiyle acı bir sözün birbirinden ne farkı var ki
Tutacak bir el ararsın bir gün gelirde
Mahşeri dünyada tefrik edilirmi dost ya da düşmanın eli

Tükenip gidince yaşanmadan umutlar
Hayata isyan eder muzdarip
Her yeni gün bir arzusunu yaşamayı umut eder de
İçinde uhde kalır yaşanmamış umutlar