Yaşanmamış ömür. Şiiri - Ayhan Hız

Bu avuç,benim avuçlarım.
Ellerini tutup, saçını okşadığım.
Gün gelip,
kadeh kırdığım sensizliğe.
Boş avuçlar, benim avuçlarım.

Yüzümde yoktu kırışıklar,
Çizgi çizgi değildi alnım.
Gözlerim yitirmemişti ferini.
Ak saçlar, benim saçlarım.

Çileli ömür benim,
Gecelerde sensizliğe yanan.
Özlemini resmine haykıran,
Yaşanmayan bu ömür benim...

Bu saçlar, bu gözler, bu eller benim.
Benim bu yıpranmış vücut.
Senin için yazdıklarım,
Sana yalvarışlarım benim.

Bana yer olmayan dünya,
Yaşam için verilen uğraş,
Ölmemek için vurulan can,
Bir ömrü söndüren dertler benim.

Benim her şey.
Çile, dert, sevi...
Hayallerde kalsa bile mutlu yaşam,
Ağlasam da, gülsem de benim..

Bu eller benim ellerim,
Haksızlığa yumruk sıktığım.
Ağlayarak yüzümü avuçladığım,
Bu eller, benim.

Çok şey gördüm istemesem de..
Hak için kurşunlanan,
Servet için satılan,
Bir günde bin kez öldürülen...

Ömrüm bir uğraştı belki,kendi kendine.
Haksızlığa, yolsuzluğa,satılmışlığa.
Yaşam geldi geçiyor,daha tanıyamadan.
Yaşanmayan ömürdü belki geride kalan.

Benim dedim her şeyi;
Mutlulukla mutsuzluk,
Hayalle özlemler...
Benim olmayan neydi bilir misin?
Alamadığım, yetemediğim,
Uzanıpta tutamadığım,bir karışlık yer..

Her şey benimdi belki.
Ya zenginlik,ya eşitlik
Nerde sözüm geçen insanlar
Hepsinden acı,nerde bağımsızlığım?

Yalan! benim diyemem bu ömre.
Yaşamım diyemem, yaşamadan.
Benim olan,çektiklerim.
Göstermedikleri, alamadığım benim değil.
Benim değil bu yaşanmamış ömür
Çile benim, hayat benim değil.

(Denizli-5.4.1976)