Yaşanmamış Bir Anı Şiiri - Bilal Aslan 3

çoktan bahsedilmiş şeyler var kafamda
birisi
gecenin karanlığındaki umutsuzluğu anlatmaktır
fakat anlatılmış şeyleri anlatmak
cazip gelir mi insana?
cevabını bildiğim soruları sormayı severim her gece kendime
ansızın parlar düşünceler
perdemin yanındaki kum taneleri rengini kapattıkça

sorarım geçmişime
neden sevilmedin?
ve sorarım geleceğime
neden sevilemezsin?
sohbet ederiz geçmiş ve geleceğimle
kavgalar çıkar genelde
yırtılır defterlerin kapağı
kafamın içindeki yarattığım her heceyle
aşk mı? nefret mi?
ne ile doldurduğum anlaşılmaz bu sayfalar
teker teker yırtılır gözlerimin karşısında
camdan düşer
aşağılanmış betona
küçük bir kedi görürüm belki sokağın başında
bana baktıkça ben ona bakarım
ben ona baktıkça o bana
merak ederiz birbirimizin içinden geçenleri
veya sadece tek yönlü bir düşüncedir bu
kuyruğunu kaldırır beni tehdit edercesine
gözlerimdeki yorgunluk çöktürür beni
otururum bir bardak çay ve yanında iki paket sigarayla
ansızın çalar telefonum
yalnızlığımı unutturacak bir umuda kapılırım
kırılmış bütün kalpleri siler
yeniden inşaata başlarım
ama bütçesi yetmez bu çalışın
onca kırık vardır ki
onca yalnızlık
gözlerini korkutur insanların
çalışı durur telefonun
ben ekrana
ekran bana bakar
sessizce aşağılar benim yalnızlığımı
fark edilmezce güler bu miskin duruşuma
acılar içinde kıvranmama
bozuntuya vermem hiçbir şekilde
''kimseye ihtiyacım yok'' derim
büyük bir yalanı temsil ederim
lavların taş parçaların arasından yavaşça sızması gibi
duygularım sessizce sızar gözlerimin köşesinden
gözlerim buğulaşır bu kapkara yalnız odaya baktıkça
annemi anarım belki
belki ilk aşkımı
belki de seviştiğim kadınları
belki de öpebilecekken öpemediğim bütün dudakları

tavana bakarım
ansızın bir ip sarkar asılmış halde
teyzem gelir aklıma
ağlayışlar
kıvranışlar gelir
pişman olup olmadığı gelir
acılar içinde kıvranıp kıvranmadığı
ve şimdi mutlu olup olmadığı

sigaram biter
dolaptaki süt bozulmuş
iki zeytinim
üç dilim peynirim kalmıştır
bu dünyada beş altı şiir
ve bir tane de aşk bırakmışımdır
tek taburemi çekip
üstüne çıkarım
boynuma dolanmış bir ip
geçmişimde sevdiğim bütün kadınları hatırlarım
göğsüm yanar hafiften
yoğun bir ıstırabı yaşarım
gözlerimi kapatır
hafifçe sırıtarak
belki geçmişimi
belki de gelmeyecek geleceğimi hayal etmeye başlarım
tabure düşer
ama parmaklarım değmez yere
sallanır birkaç kere bu kansız vücudum
gözlerim son kez
bir aşkı arar yanı başımda
yapayalnız olduğunu fark etmeden
bir hayalle ölür
kafasında.