Vahdetin Rüzgarı ve Kandil
Nihal’im, gözlerin bir rüzgar gibi esiyor,
Sessiz ve derin, ruhumu sarıyor;
Her bakışın bir kandil gibi yanıyor içimde,
Ve ben, o ışıkla karanlıkta yürüyen bir yolcu gibi,
Kendi gölgemi arıyorum seninle.
O sabah mı çıkmıştın, bir gün önce mi
Bir bıçağın ağzında yürür gibiydin
Demirlerin soğukluğu soluk dudaklarında
Gözlerinde karanlığı dar hücrelerin
Seni görür görmez özgürlüğümden utandım
Söyle ne içersin, çay mı kahve mi
Devamını Oku
Bir bıçağın ağzında yürür gibiydin
Demirlerin soğukluğu soluk dudaklarında
Gözlerinde karanlığı dar hücrelerin
Seni görür görmez özgürlüğümden utandım
Söyle ne içersin, çay mı kahve mi




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta