Yaşandığınca Yaşamak Şiiri - İbrahim Cuma

Geçip gittiğinde anlıyoruz!
Zamanın kıymetini, kaybettiklerimizi...

Kaybolan zamana mı?
Kaybettiklerimize mi yanarız?
Bilinmez!
Çaresizce sorgularız sonra,
Sebepsizce kaybettiklerimizi...
Kaybedip bulamadıklarımızı...
Bulamayınca;
Doldurulamaz bir boşluk oluşur içimizde.
O boşlukta kıvranıp dururuz çaresiz!
Girdaplaşır kıvranışımız.
Duygularımızı da alır
Çeker başka boşluklara.
Sonra neresine düşersek hayatın,
Orasından başlarız, darmadağın.

Özleriz öz yaşantımızı,
Kaybettiklerimizi, israf ettiklerimizi,
Geçsin gitsin dediklerimizi,

Kaybettiklerimizi;
Halde bulamamak ne kötü.
Ne kötü!
Elimizdeyken yerlere savurduklarımızı,
Çırpına çırpına aramak...
Bulamadıkça hale kahretmek!
Ve yine kapılmak girdaplara
Yaşanması gerekenleri,
Ve yine kaybettiklerimizi özlemek...

Tadınca yaşanmalı o zaman
Başka şey kazanma uğruna
Kaybedilmemeli var olanlar.
Yaşandığınca sevmeli yaşantıları
Varlığınca kabullenilmeli,
Yaşandığınca yaşamalı...