Yaşanası Yok Şiiri - Mustafa Kemal Pekşen

Gidiyorum…
Yıkıntılar arasında,
Dursuz duraksız.
Ne adresi belli bu gidişin,
Ne de biteceği an,
Bu seferin.
Her cadde karanlık
Her köşe başı ıssız
Her yer talan,
Nedir bu perişanlık?
Yaşanası yok…
Virane olmuş zaman
Kim bu akıncıbeyi?
Hangi umursuz bunları yapan?
Etraf darmadağın
Kırık dökük mısralar
Bu nasıl bir akın?
Iskarta olmuş yığınla hatıra var.

Gidiyorum…
Sağa sola fırlatılmış çığlıklar
Önüm arkam feryat figan
Ne bekçisi ne zabiti var
Nasıl dinecekse bu isyan

Gidiyorum…
Bir başıma sersefil
Kazara susasam
Yok ağız dayanacak bir sebil
Ne istediyse…
Kırıp dökmüş, yakıp yıkmış
Rezil oğlu rezil

Gidiyorum…
Yakamda amansız bir acı
Kapı kapı dolansam
Bulmak mümkün değil
Ne tabibi,
Ne ilacı.
Hangi vicdansızsa
Kimse bu işin celladı.
Unutmuş galiba
Yerde kalmaz mazlumun ahı.

Gidiyorum…
Yollar alabildiğine dar
Sesi soluğu yok kimselerin
Bütün kapılar duvar.
Pazarlığı bitmiyor mevsimlerin
Usanmış artık bahar
Nedir bu bezmişlik?
Ne kışın karı,
Ne yazın tadı var
Ben görmedim böyle rezillik.
Yağmurların yok yağası,
Doğası yok güneşin.
Kimse buraların ağası
Adını koymamış bu garip iklimlerin.