Yaşamsal Beyitlerim Şiiri - Can Ceylan

Ağustos ondokuzda bir yaz günü gecesi
Başlamış yaşantımın sahnedeki perdesi

Zonguldak sırtlarında bir devlet hastanesi
Doğumhaneden çıkmış gürbüz bir bebek sesi

Düşünüp taşınmışlar çok ad yakıştırmışlar
Sonuçta bir can doğmuş Can’da karar kılmışlar

Açtı açmadı derken gözlerime bakmışlar
Gülümsemiş yüzleri canımla Can’lanmışlar

Elbisemi kundaktan sarıp sarmalamışlar
Kırk gün geçmiş aradan kırkımı çıkarmışlar

Erzincan Kayseri’si çıkmış alın yazıma
Öğretmen çocuğunun ne çıkarsa yoluna

İlk orta lise derken aheste yol almışım
Tıbbiyeye girince çok gönül kazanmışım

Babamı örnek almış onda huzur bulmuşum
Yirmi yaşım dolmadan bir mezara koymuşum

Anam kol kanat germiş hayata tutunmuşum
Burnumdaymış çiçeğim derken doktor olmuşum

Çok güzeller tanımış yare özlem duymuşum
Doksanbeş sonbaharı Özlem’e kavuşmuşum

Sevdiğimden armağan çift güvercin tutmuşum
Eliz Yağız doğunca adeta çocukmuşum

Kırk yıl geçmiş aradan kırk yaşını bulmuşum
Baktığımda önüme tek ölümden korkmuşum