Yoksulduk,
Bilmem kaç milyar dolar paranın içinde.
Yalnızdık,
Tıka basa şehirlerin sokaklarında.
Eziliyorduk,
Tabiatın her yerini işgal ederken...
Zaman küsmüştü,
Ona sahip olduğumuzu düşlerken.
Anlatamıyorduk,
Herkes kulak kabartsa bile.
Yaşamıyorduk,
Ölümler görüp kahretsek de.
Duymuyorduk,
Attığı çığlıkları kalbimizin...
Ne yapacağımızı bilemiyorduk,
Tüm arzu ettiklerimiz listelerce önümüzde dururken.
Yok oluyorduk,
Var olmamış yahut doğmamışçasına.
Yok oluyorduk!
Yakılan tarihin yıkılan sütunlarında...
Kayıt Tarihi : 27.4.2023 14:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
6 Şubat 2023 Pazarcık depremi sonrası, hem depremzede hemde başka insanların acılarını kendime ilham eyleyip kaleme aldığım 25.04.2023 tarihinde tamamladığım şiirim.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!