Yaşamışım Şiiri - Fırat Yılmaz

Bu mahalle benim benle yaşaya bildiğim
Bunu hep anımsadığım ve unutamadığım
Zıt bir çizgiydi hayatta.
Bende baş aktörü müydüm sandığım gibi?
Unuttuğum yok muydu yaşayanlardan?
Bencil oldum galiba kimi zaman.

Yapmadığım yaramazlıkları bana yükleyen bir arkadaşım vardı,
Birde sarı saçlarıyla dolandığım hayata bir kız.
Aynı sınıfa gittiğim komşunun haylaz oğlu
Kavga etmiştik bir sabah, yanlışlıkla kırmıştım kolunu.
Hasret teyzem börek yapmıştı,
Hala burnumda duran kokusunu içimize çekerek yerdik,
Birde paşa çayı yapardı bize, azımızı yakmadan içerdik

Evimizin karşısında bir park vardı
Çocuk yüreğimizle işgal etmiştik oyunlarımız için.
Büyüdüğümde bisikletim olacağı hissi hala içimde
O zaman bana haz verirdi,
bisiklete binmek yerine koşardık bizde

Yakan top oynarken topa basmıştım bir gün
Düştüm tabi güm diye yere, kanadı da her tarafım.
Annem temizlemişti yaraları pamuktan elleriyle
İz bırakmış bak bende, bunu da yazmışım şiirime

Yani ben bir zamanlar çocukmuşum ve yaşamışım doya doya
Hüzünlerde tattım o zamanlar doğal olarak
Ve hissetmişim salise salise,
yaşadığımı anlamışım bu cehennem dünyada

2002