Yaşamın yorgunluğundan (bestelendi)

Bak yine istediğin oldu,
Kocaman denizin ortasında, yine sandalsızım tek başıma.
Gözlerimi kapadım artık kimin, gözlerine denk gelecek, gözlerim onu da bilmiyorum. 
Bu ana kadar bir boşluktayım
sanki!
Kenttin sakinleri yok olmuş...
Deniz carşaf gibi maviliğinin güzelliğinde...
Dalga dalga yayılıyor kıyıya vuran sesleriyle...
Kumsal bomboş yalnız kendini, döven bir deniz seyrediyorum.
Bulutların arasından çıkmaya, çalışan titrek bir güneş,
Parlıyor parça, parça, çıkmazlığın içinde
saklanırcasına!
Tutunmaya çalışan hayatlar, asılı kalmış yaşamın yorgun kollarına.
Sığ umutların içinde yok olurcasına.
Uzaklarda çalışan balıkçıları görüyorum,
Nasır tutmuş elleri kan ter içinde, kalmış, 
Alın çizgilerinin yüzüne yüzüne yansımışlığı gerçeğinin şahitliğindeyim.
Gök yüzünde ötüşen martıların dans edişi, düşlenen hayel kırıklığında.
Göçmen kuşlar gibi uçuşuyorlar uzaklara...
Denizin kokusunu içime, içime, çekiyorum!
Ciğerlerime dolduruyorum bir çoçuğun sevgisi gibi tertemiz.
Nefes nefese yeniden doğmuş gibi soluyorum havayı,
Düş kuruyorum bu kadar yorgunluğun içindeki yüreğime, sarayım seni yapayalnızlığımda
diye!
Yorgun düşen yüreğimde inceden inceye sızı duyuyorum yerin yok.
Seni hissedemiyorum orda!
Yok olmuşsun. 
Nedenini bilemiyorum...
Boğazımda düğümleniyor sözcükler,
Toz tutmuş şiirlerin dizelerinde bırakıyorum herşeyi,
Yorgunluğumun içinde aniden kaybolmuşsun seni bulamıyorum!

14.08.2020