Yaşamın taktiği yok..

Sen ölürsün;
Bense vaktin kıyısında beklerim,
Yaşamanın taktiği yok ki,
Hayat sadece acının adımlarıyla ölçülür.

Bir gün eksilir nefesin,
Bir gün tükenir gözlerimin sana bakışı.
Ve ben…
Ne gitmeyi beceririm,
Ne kalmayı öğrenirim.

Sen düşersin toprağın koynuna,
Ben göğün boşluğunda asılı kalırım;
Yarım kalmış dualar,
Yarım kalmış sevdalar gibi…

Çünkü
her başlangıç, bitişiyle yazılır,
ve senin gidişin, benim kalışımdır.
Kalbimin raflarında kırık bir saat,
hep aynı anda durur;
o an senin sustuğun,
benim içimden bir ömrün koptuğu an…

Sen ölürsün;
bense zamansızlığın koynunda sürüklenirim,
kimsesiz bir mevsimin ortasında,
bir yaprak gibi savrularak.
Ne bahar olur içimde,
ne kış biter…
Hep yarım kalırım,
hep senden geriye kalırım.

Ve bil ki;
toprağa düşen bedeninden çok,
benim yüreğimde çürüyen özlemin olur.
Sen ölürsün…
Ama ben,
ölmeyi bile beceremem;
çünkü vakti yoktur bekleyişin,
çünkü bitmez özlemin,
çünkü sen gittikçe,
ben daha çok kalırım.
@dsız..
25 Ağustos 2025